In zijn algemeenheid is het lastig voor een initiatiefnemer om met succes op te komen tegen de weigering van een verklaring van geen bedenkingen (vvgb). De raad heeft namelijk bij een besluit omtrent de vvgb beleidsruimte. In een
uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State van 8 november 2017 (
ECLI:NL:RVS:2017:3003) oordeelt de Afdeling dat de raad de vvgb in redelijkheid heeft kunnen weigeren en sneuvelt het beroep van de ontwikkelaar daartegen.
Hoe werkt het systeem van de vvgb ook al weer?
In een eerdere bijdrage heb ik uiteengezet hoe het systeem van de verklaring van geen bedenkingen (vvgb) in zijn werk gaat. Het komt er op neer dat het college van b&w de gemeenteraad laat beslissen omtrent een aspect van de vergunning dat aan de beoordeling van het college is onttrokken vanwege specialistische kennis of de bestuurlijke verantwoordelijkheid van de raad. De vvgb komt alleen voor in de uitgebreide voorbereidingsprocedure en de vvgb doorloopt dezelfde procedure als het ontwerpbesluit. Er kunnen dus ook zienswijzen worden ingediend tegen het voornemen om de vvgb te weigeren. In dat geval moet de raad deze zienswijze(n) dan wel zélf beoordelen. Wanneer de raad de vvgb weigert, dan kan een omgevingsvergunning om van het bestemmingsplan af te wijken niet door het college van b&w worden verleend.
Tussenuitspraak
Ten aanzien van de verplichting van de raad om zelf eventuele zienswijzen te beoordelen gaat het in eerste instantie fout voor de gemeente Rijswijk (zie mijn eerdere bijdrage). In het ontwerpbesluit staat dat een verklaring van geen bedenkingen wordt geweigerd vanwege strijd met een goede ruimtelijke ordening. Daarnaast is hierin opgenomen dat het besluit definitief wordt geacht, indien er zienswijzen worden ingediend die geen aanleiding geven tot aanpassing van het besluit. Door de ontwikkelaar worden zienswijzen ingediend, maar het college heeft in de desbetreffende zienswijzen geen aanleiding gezien voor het oordeel dat het standpunt van de gemeenteraad door de zienswijzen zou veranderen en heeft daarom geconcludeerd dat het ontwerpbesluit waarin wordt geweigerd een verklaring van geen bedenkingen te verlenen als definitief kon worden beschouwd. De Afdeling oordeelt dat deze gang van zaken in strijd is met de wet. De raad moet zélf een oordeel geven over de zienswijzen.
Weigering van de verklaring van geen bedenkingen
Uiteindelijk heeft de raad de zienswijzen beoordeeld en alsnog geweigerd de vvgb af te geven, omdat het bouwplan in strijd zou zijn met een goede ruimtelijke ordening. Dit baseert hij op een massastudie, die concludeert dat het naastgelegen appartementencomplex een zeer prominente plaats in het straatbeeld inneemt en daarmee een stedenbouwkundig accent vormt. De raad wil dit accent niet teniet doen door het bestaande accent te verbreden of een nieuw accent te realiseren. Om die reden heeft het college de omgevingsvergunning niet verleend. Dit is natuurlijk behoorlijk arbitrair.
Motivering van de weigering
De Afdeling stelt voorop dat de raad bij een besluit omtrent het weigeren van een vvgb beleidsruimte heeft. Zoals gezegd acht de raad het niet wenselijk om een gebouw te realiseren dat vanwege de omvang en hoogte het accent van het naastgelegen appartementencomplex teniet doet. De foto’s, illustraties en architectonische verfijning van het bouwplan bieden hiervoor volgens de Afdeling voldoende onderbouwing. De tegenargumenten van de ontwikkelaar die inhouden dat een lager complex niet rendabel is en dat bij het reeds bestaande appartementencomplex destijds geen massastudie is verricht, doen aan deze conclusie niets af. De Afdeling oordeelt dat de raad in redelijkheid heeft kunnen weigeren een vvgb te verlenen.
Slotsom
Het beroep is voor de ontwikkelaar een pyrrusoverwinning geweest. Uiteindelijk houdt de weigering van de vvgb stand. Heeft u vragen over (het systeem van) een vvgb? Neem contact op met
Jasper Molenaar.
Hoe werkt het systeem van de vvgb ook al weer?
In een eerdere bijdrage heb ik uiteengezet hoe het systeem van de verklaring van geen bedenkingen (vvgb) in zijn werk gaat. Het komt er op neer dat het college van b&w de gemeenteraad laat beslissen omtrent een aspect van de vergunning dat aan de beoordeling van het college is onttrokken vanwege specialistische kennis of de bestuurlijke verantwoordelijkheid van de raad. De vvgb komt alleen voor in de uitgebreide voorbereidingsprocedure en de vvgb doorloopt dezelfde procedure als het ontwerpbesluit. Er kunnen dus ook zienswijzen worden ingediend tegen het voornemen om de vvgb te weigeren. In dat geval moet de raad deze zienswijze(n) dan wel zélf beoordelen. Wanneer de raad de vvgb weigert, dan kan een omgevingsvergunning om van het bestemmingsplan af te wijken niet door het college van b&w worden verleend.
Tussenuitspraak
Ten aanzien van de verplichting van de raad om zelf eventuele zienswijzen te beoordelen gaat het in eerste instantie fout voor de gemeente Rijswijk (zie mijn eerdere bijdrage). In het ontwerpbesluit staat dat een verklaring van geen bedenkingen wordt geweigerd vanwege strijd met een goede ruimtelijke ordening. Daarnaast is hierin opgenomen dat het besluit definitief wordt geacht, indien er zienswijzen worden ingediend die geen aanleiding geven tot aanpassing van het besluit. Door de ontwikkelaar worden zienswijzen ingediend, maar het college heeft in de desbetreffende zienswijzen geen aanleiding gezien voor het oordeel dat het standpunt van de gemeenteraad door de zienswijzen zou veranderen en heeft daarom geconcludeerd dat het ontwerpbesluit waarin wordt geweigerd een verklaring van geen bedenkingen te verlenen als definitief kon worden beschouwd. De Afdeling oordeelt dat deze gang van zaken in strijd is met de wet. De raad moet zélf een oordeel geven over de zienswijzen.
Weigering van de verklaring van geen bedenkingen
Uiteindelijk heeft de raad de zienswijzen beoordeeld en alsnog geweigerd de vvgb af te geven, omdat het bouwplan in strijd zou zijn met een goede ruimtelijke ordening. Dit baseert hij op een massastudie, die concludeert dat het naastgelegen appartementencomplex een zeer prominente plaats in het straatbeeld inneemt en daarmee een stedenbouwkundig accent vormt. De raad wil dit accent niet teniet doen door het bestaande accent te verbreden of een nieuw accent te realiseren. Om die reden heeft het college de omgevingsvergunning niet verleend. Dit is natuurlijk behoorlijk arbitrair.
Motivering van de weigering
De Afdeling stelt voorop dat de raad bij een besluit omtrent het weigeren van een vvgb beleidsruimte heeft. Zoals gezegd acht de raad het niet wenselijk om een gebouw te realiseren dat vanwege de omvang en hoogte het accent van het naastgelegen appartementencomplex teniet doet. De foto’s, illustraties en architectonische verfijning van het bouwplan bieden hiervoor volgens de Afdeling voldoende onderbouwing. De tegenargumenten van de ontwikkelaar die inhouden dat een lager complex niet rendabel is en dat bij het reeds bestaande appartementencomplex destijds geen massastudie is verricht, doen aan deze conclusie niets af. De Afdeling oordeelt dat de raad in redelijkheid heeft kunnen weigeren een vvgb te verlenen.
Slotsom
Het beroep is voor de ontwikkelaar een pyrrusoverwinning geweest. Uiteindelijk houdt de weigering van de vvgb stand. Heeft u vragen over (het systeem van) een vvgb? Neem contact op met
Jasper Molenaar.
Gerelateerd
Fysieke leefomgeving
