Het shop-in-shop-ziekenhuis: centrale aansprakelijkheid van het ziekenhuis

11 maart 2024, laatst geüpdatet 12 september 2024
In deze vijfdelige blogreeks gaan wij in op (de juridische aandachtspunten bij) een zogeheten shop-in-shop-ziekenhuis. In dit vierde blog bespreken we de centrale aansprakelijkheid van het ziekenhuis. Een in de praktijk vaak ondergeschoven kindje, terwijl de gevolgen voor met name het ziekenhuis enorm kunnen zijn.
In dit artikel

Centrale aansprakelijkheid

Als activiteiten worden verricht in een ziekenhuis, is het ziekenhuis aansprakelijk voor een tekortkoming in de nakoming van de geneeskundige behandelingsovereenkomst. Ook als het ziekenhuis géén partij is bij die behandelingsovereenkomst. Met andere woorden: als een andere hulpverlener dan het ziekenhuis zorg verleent aan de patiënt binnen de muren van het ziekenhuis, kan de patiënt toch (ook) het ziekenhuis aansprakelijk stellen. Dit noemen we ook wel de centrale aansprakelijkheid van het ziekenhuis.[1] Reden voor deze regeling van centrale aansprakelijkheid is dat we in de praktijk veel zien dat medisch-specialisten niet in dienst zijn van het ziekenhuis, maar daarin wel werkzaam zijn. Voor de patiënt is dit niet zichtbaar. De patiënt hoeft zich er vanwege de centrale aansprakelijkheid geen rekenschap van te geven of de hulpverlener die hem zorg verleent ook daadwerkelijk juridisch tot het ziekenhuis behoort. Dat geldt óók in geval van een shop-in-shop-constructie. De patiënt kan zowel 1) de shop-in-shop als 2) het ziekenhuis (hoofdelijk) aansprakelijk stellen.

Het belang van contractuele afspraken

Als het ziekenhuis aansprakelijk wordt gesteld door de patiënt terwijl het ziekenhuis geen partij is bij de behandelingsovereenkomst (zie daarvoor deel 2 van deze blogreeks) en ook geen invloed had op de tekortkoming in die behandelingsovereenkomst, kan het ziekenhuis mogelijk wel regres nemen op de shop-in-shop. Bij het ontbreken van onderlinge afspraken tussen het ziekenhuis en de shop-in-shop, moet dit op grond van de standaardbepalingen van Boek 6 van het Burgerlijk Wetboek. Het zal voor het ziekenhuis in de regel lastig zijn om regres te nemen op grond van die algemene bepalingen. Vandaar dat wij sterk aanraden om onderling afspraken te maken over de verdeling van aansprakelijkheid, inclusief een vrijwaringsbepaling. Die afspraken bieden niet alleen een haakje voor het ziekenhuis, maar geven ook de shop-in-shop belangrijke houvast. In het laatste deel van deze blogreeks gaan wij in op de belangrijke samenwerkingsafspraken.

Vraagt u zich af of de afspraken die u in een shop-in-shop-constructie heeft gemaakt de lading dekken? Of heeft u vragen over de verdeling van aansprakelijkheid in een andersoortige samenwerkingsrelatie? Neem dan gerust contact met ons op. Onze specialisten van Dirkzwager hebben ruime multidisciplinaire ervaring met alle vormen van samenwerking binnen de zorg en de benodigde stappen en afspraken in dat verband.

[1] Artikel 7:462 lid 1 BW. De centrale aansprakelijkheid geldt overigens niet alleen voor ziekenhuizen, maar ook voor instellingen die zorg verlenen aan ouderen of verstandelijk gehandicapten (voor zover die zorg valt onder de Wet langdurige zorg of de Zorgverzekeringswet) en voor abortusklinieken, zie lid 2.